U zgradi negdašnjeg Privrednikovog doma u Preradovićevoj ulici u Zagrebu danas deluje istoimeni klub, koji je za nekoliko meseci postojanja otvorio vrata brojnim gostima. Pored vrlo posećenih kulturnih, edukativnih i zabavnih događaja koji se u njemu održavaju, ovo mesto ima i dodatnu vrednost. Proizvodi malih poljoprivrednih proizvođača, zadruga i OPG-ova ovde su dobili svoj prostor za plasman na tržište, a zapostavljena i besperspektivna područja priliku da skrenu pažnju na svoja neiskorišćena bogatstva.
Osiguravajući mesto za prezentaciju i povezivanje malim proizvođačima, Privrednik nastavlja tradiciju svog osnivača koji je, svestan da je privredni i ekonomski razvoj nekog naroda neraskidivo povezan sa edukacijom, vaspitanjem i moralnim principima, znao da su u osnovi svega – solidarnost i udruživanje. Tako je Vladimir Matijević, idejni tvorac i osnivač Srpskog privrednog društva Privrednik, usko vezan uz osnivanje i delovanje i drugih značajnih organizacija Srba u tadašnjoj Austro-Ugarskoj. Zahvaljujući njegovom zalaganju i odabranom krugu bliskih saradnika, ekonomski nerazvijeno i politički razjedinjeno srpsko stanovništvo na ovom prostoru doživelo je privredni procvat, koji se odrazio na celokupni kvalitet života.
Srpske institucije koje su na samom kraju 19. veka osnivane pod vođstvom odabranog kruga elite na čelu sa Matijevićem napravile su preokret i svojim znanjem, zalaganjem i organizovanim radom omogućile ogroman napredak kako mladima u osposobljavanju za rad, tako i zanatlijama, trgovcima i zemljoradnicima da svoj posao učvrste i prošire.
Rad ovih institucija se međusobno dopunjavao. Najpre je Srpska banka postavila temelje ekonomskog i kulturnog jačanja Srba u Austro-Ugarskoj, omogućivši seljacima, trgovcima i zanatlijama da po povoljnim uslovima dođu do neophodnih novčanih sredstava. Ubrzo zatim je osnovan i Savez srpskih zemljoradničkih zadruga koji je odigrao presudnu ulogu u razvoju srpskog sela. Savez je, pored novčane pomoći, pomagao svoje članove i pružanjem stručnih saveta i uvođenjem savremenih oblika zemljoradnje. Udruživanje zemljoradnika značilo je za selo izlaz iz teške situacije koja je nastala raspadom feudalnih odnosa. Stanovništvo bivše Vojne granice, naučeno uglavnom na vojnu službu, teško se snalazilo u novim prilikama. Bavljenje zemljoradnjom teklo je na zaostao i neproduktivan način, pa su i prinosi i prihodi bili veoma slabi. Stoga je osnovan Savez, a odmah zatim i Centralna kasa.
Osnovan je prvenstveno kako bi okupio i obučavao seljake zemljoradničkim, potrošačkim i kreditnim poslovima, kako bi im obezbedio povoljne kredite za bolju poljoprivrednu proizvodnju i usmerio ih na štednju. Započeo je svoj rad 1898. godine sa deset zadruga i 152 zadrugara, da bi mu se do njegovog privremenog ukidanja 1915., zahvaljujući uspešnom radu, priključilo blizu 400 zadruga na teritoriji Austro-Ugarske. Najpre samo sa zemljoradničkim zadrugama rajfajzenovskog tipa, a od 1901. priključile su se i ostale srpske zadruge specijalizovanog karaktera (vinogradarske, mlekarske, stočarske, duvanske, pčelarske i druge), osnovane na principu samopomoći i neograničenog jemstva. Savez je nastavio sa radom i nakon završetka Prvog svetskog rata krajem 1918. godine spojivši se s Glavnim savezom srpskih zemljoradničkih zadruga iz Beograda, otkada su radili kao jedan savez sa sedištem u Beogradu.
Aktuelna ekonomska kriza, koja je uočljiva u svim sferama društva, posebno se odražava na privredu, pogotovo na poljoprivredu i položaj seljaka. Problemi su danas, naravno, druge prirode. Dok su pre nešto više od jednog stoleća osnovni problemi bili neobrazovanost i zaostali način proizvodnje, danas je posredi znatno složenija situacija. Velike kompanije s masovnom proizvodnjom pored kojih nema mesta za male proizvođače, ekspanzija tzv. divljeg kapitalizma, neosetljivost državnih institucija i promena načina razmišljanja otežavaju borbu za plasman na tržište, a jedno od rešenja je upravo na tragu nekadašnjih zadruga 20. veka, danas u manjoj meri primenjeno i u Privredniku 21. veka.
Na mnogo modernijim principima i u znatno drugačijem društveno-istorijskom kontekstu, obnovljeni Privrednik nastavlja da radi na sprovođenju osnovnih načela koja je postavio Matijević. Objedinjujući male proizvođače, pruža im otvoren poligon za različite vidove saradnje, prostor za plasiranje proizvoda na tržište, kao i druge vidove podrške, pritom sprovodeći i svoju osnovnu delatnost – pomaganje mladih, talentovanih ljudi. Tako donekle proširena delatnost Privrednika omogućava da i zajedništvo raste, potvrđujući na još jedan način da su osnovne postavke utemeljitelja i samog društva – solidarnost, saradnja i udruživanje.
