Selo Donji Poplat nalazi se blizu grada Stoca u Hercegovini i prije ratova devedesetih pripadalo je opštini Stolac. Dejtonskom entitetskom podjelom, Donji Poplat je pripao Republici Srpskoj i dio je opštine Berkovići. U tom selu rodio se Dimitrije Mitrinović (1887 – 1953). Osnovnu školu pohađa u Blagaju, gimnaziju u Mostaru, dok ga studije vode od Zagreba i Beograda preko Beča i Minhena do Tibingena. Mitrinovićev životni put bio bi sjajan predložak za veliki biografski roman. Kao mladić bio je neka vrsta gurua sarajevskim gimnazijalcima, među kojima su bili i Isak Samokovlija, i Ivo Andrić, i Gavrilo Princip. Borivoje Jevtić se prisjeća da su se ondašnji sarajevski gimnazijalci sastajali sa Mitrinovićem u sumrak u aleji kraj Atmejdana. On je Mitrinovića ovako upamtio: „Mitrinović je ličio na nekog svetskog putnika koji je slučajno zapao u tužnu i sumornu palanačku sredinu, pa joj na brzinu i nadohvat prosipa svoje obilno znanje i svoje prostrano životno iskustvo. (…) Mitrinović nam je otvarao vidike velikih svetskih književnosti i učio nas toleranciji, potrebi uzajamne nacionalne trpeljivosti, velikoj ideji bratstva i jedinstva jugoslovenskih naroda.“ Možda i najljepša ilustracija ovog „otvaranja vidika“ jest priča o razglednici koju je Mitrinović poslao Ivi Andrić u Višegrad, gdje je ovaj provodio ljetni raspust. Na poleđini razglednice pisalo je: „Uči engleski, čitaj Vitmena!“ Kad blizu sedamdeset godina kasnije, u nekrologu, Krleža Andrića opiše kao „poklonika voltvitmenovskog slobodnog stiha“, ta fraza zvuči skoro kao odjek Mitrinovićevog davnog savjeta. Uoči Prvog svjetskog rata Mitrinović dugo boravi u Italiji i Njemačkoj. Početkom Prvog svjetskog rata Mitrinović najprije odlazi u Belgiju, a zatim u Englesku u kojoj će ostati do smrti (1953. godine). Sahranjen je u Londonu, a nadgrobnik mu je, kako kaže jedan očevidac „pomalo nalik na niske hercegovačke stećke iz Radimlje, blizu njegovog zavičajnog Stoca.“
Mitrinovićevi saradnici 1954. godine osnivaju fondaciju Nova Atlantida. Cilj fondacije je po riječima Enderu Rigbija, jednog od boljih poznavalaca Mitrinovićevog opusa, čuvanje arhiva različitih inicijativa u koje je Mitrinović bio uključen, održavanje sastanaka i objavljivanje povremenih publikacija u kojima su obrađeni razni aspekti njegove misli. U arhivima fondacije su dokumenti i pisma koji dokazuju Mitrinovićeve bliske kontakte s najrazličitijim ljudima koji su obilježili dvadeseto stoljeće: od Kandinskog do Ezre Pounda i od Alfreda Adlera do Mahatma Gandija.
U svojoj knjizi „Dogma i utopija Dimitrija Mitrinovića“ Predrag Palavestra piše, između ostalog, i ovo: „S naročitim žarom zalagao se za ujedinjenje Evrope i predlagao jedinstvenu pravnu, ekonomsku, privrednu i političku zajednicu evropskih država sa jedinstvenim monetarnim i administrativnim sistemom uprave, zajedničku parlamentarnu uniju na čelu sa Evropskim savetom (Senatom). Mitrinović je 1921. godine predložio čak i naziv buduće evropske zajednice: Sjedinjene Države Evrope – kao opoziciju i ravnotežu Sjedinjenim Američkim Državama, jer one predstavljaju novu moćnu civilizaciju u usponu, a potom i kao evropski odgovor na moguću atlantsku globalizaciju. Mitrinovićeva pompezna mesijanska i profetska retorika, nalik na daleku tutnjavu eona, njegov nejasan i mutan metaforički stil, koji je podsećao na sibilske knjige i indijske vede, njegove odsečne tvrdnje, preteći ton i britki zaključci bez pogovora, sve to, kao magijsko proročanstvo čudnog balkanskog varvarina, svakako nije moglo biti dobro primljeno niti imati većeg odjeka u hladnom, sređenom i proračunatom anglosaksonskom svetu, gde se za lopatu kaže lopata, gde se u javnosti koristi jasan upravni govor, tačni pojmovi i logički red reči u rečenici, dok se retoričke metafore, pompa, zveket i ukrasi ostavljaju zanesenjacima, pesnicima, glumcima i propovednicima.“
U mladosti su ga zvali Mita-Dinamita. Njegovi šaroliki interesi uvijek su u svemu bivali eksplozivni. Do dana današnjeg njegova baština pronalazi zainteresovane tumače i posvećenike širom svijeta. Mnogo je u svijetu knjiga u kojima će se naći Mitrinovićevo ime u nekoj fusnoti ili u indeksu, a u vezi sa najrazličitijim mogućim ličnostima i temama.
I za kraj jedna zanimljivost, a i mali savjet onima koji bi u Londonu posjetili Mitrinovićev grob. Nalazi se na groblju Hajgejt u neposrednoj blizini jednog od najslavnijih londonskih grobova – onog u kojem počivaju zemni ostaci Karla Marksa.
