Jovan Rašković rođen je u Kninu, 5. jula 1929, a preminuo u Beogradu, 28. jula 1992. godine.

Živio je u Kninu do početka Drugog svjetskog rata (1941), kada kao dijete bježi u Kistanje, koje je anektirala Italija. Niže razrede gimnazije privatno polaže u Zadru i Kninu. Nakon Drugog svjetskog rata živi u Zagrebu, gdje je 1948. godine maturirao.

U Zagrebu studira elektrotehniku i medicinu. Specijalistički ispit iz neuropsihijatrije položio je 1962. godine, a doktorsku disertaciju obranio je 1975. godine na Medicinskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu.

Bio je direktor Opće bolnice u Šibeniku (1959–1961), a zatim (1961–1962) prvi direktor novoformiranog medicinskog centra u istom gradu. Baveći se neurofiziologijom, istraživanja provodi u okviru Instituta za kliničku neurofiziologiju Medicinskog fakulteta u Ljubljani, u čijem je formiranju učestvovao. Profesor je univerziteta u Ljubljani i Zagrebu, i gostujući profesor na mnogim uglednim univerzitetima u svetu (London, Hjuston, Pavia, Rim…). Bio je počasni član Čehoslovačkog udruženja psihijatara, Udruženja psihijatara Italije kao i član Srpske akademije nauka i umetnosti.

Jedan je od najuglednijih psihijatara u Jugoslaviji. Surađivao je s mnogim uglednim pojedincima i ustanovama u svetu. Autor je preko stotinu medicinskih publikacija, stručnih i naučnih radova, te nekoliko monografija.

Knjiga „Luda zemlja”, koju je objavio 1990. godine, oslikava njegov politički kredo i preokupacije na planu politike. Knjiga njegovih tekstova „Duša i sloboda“ objavljena je posthumno 1995.

Mirotvorac u ratnim vremenima

Kao odgovor na jačanje ekstremne desnice i ultranacionalista u Hrvatskoj, Jovan Rašković je stao na čelo Srba osnivajući u Kninu 7.2.1990. godine Srpsku demokratsku stranku kao nacionalni pokret za zaštitu srpskog naroda u Hrvatskoj.

Krajišnicima je govorio: „Ako hoćete rat, potražite drugog vođu. Vi me nazivate svojim ‘ćaćom’. Gdje ste vidjeli da ćaća svoju djecu vodi na klaonicu. Djeci treba život, a ne grobovi”.

Raspad Jugoslavije zatiče ga u Šibeniku. Iako je decenijama bio jedan od najcjenjenijih psihijatara u Jugoslaviji, Jovan Rašković 1991. godine morao je napustiti Šibenik gdje je živio i radio jer je oko 35.000 ljudi potpisalo peticiju protiv njega.

„Bio je zajednička ratna žrtva Miloševića i Tuđmana“, kako ocjenjuje njegova kćerka, također psihijatrica i političarka Sanda Rašković Ivić.