Petar Konjović je bio upravnik pozorišta, direktor opere, dirigent, reditelj, prevodilac, pisac, pesnik, melograf, pedagog, kompozitor. Rektor muzičke akademije, prvi posleratni muzički akademik, inicijator i upravnik Muzikološkog instituta SANU, direktor Zagrebačke opere.
Napisao je pet opera, dve scenske muzike, dve melodrame, pet velikih simfonijskih kompozicija, veliki broj kamernih dela, pesama, obrada. Posebno se ističu opere: „Ženidba Miloša Obilića“, 1917., „Knez od Zete“, 1927., „Koštana“, 1931/1939/1948., „Seljaci“, 1951., „Otadžbina“, 1960. godine.
Džentlmen u punom smislu te reči, agilan, svestan samog sebe, svestan svoje kreativnosti kojom je bio izdašno obdaren, željan znanja i realizacije postavljenih ciljeva – ovako Petra Konjovića opisuje slovenački kompozitor Dragotin Cvetko. Ne samo kao kompozitora već i kao čoveka koji se aktivno uključio u događaje svoga vremena, kako u muzičkom svetu, tako i van njega. Konjović nije bio samo muzičar, u profesionalnom svetu nota, već intelektualac širokog interesovanja za umetnička zbivanja, sadržaje i puteve nacionalne kulture koju je i sam izgrađivao. Pun divljenja prema Mokranjcu, nastavio je njegovim putem u novom vremenu, novim muzičkim jezikom – dodaće dr. Danica Petrović.
Petar Konjović je rođen 5. maja 1883. godine u Čurugu u Bačkoj. Pohađao je Srpsku gimnaziju u Novom Sadu, a zatim i Učiteljsku školu u Somboru, nakon čijeg završetka je radio kao učitelj u Begeču i Starom Bečeju, da bi potom, 1904. godine, otišao na Karlov univerzitet u Prag, gde će studirati kompoziciju i dirigovanje. Diplomirao je sa simfonijskom poemom „Serbia liberata“, koja je posvećena stogodišnjici Prvog srpskog ustanka. Po povratku u Srbiju počinje da radi u Zemunu i Beogradu kao nastavnik muzike. Tokom Prvog svetskog rata živeo je u Somboru i Zagrebu.
Godine 1918., završio se Prvi svetski rat, raspala se Austro-Ugarska monarhija, a oblasti Banata, Bačke i Srema pripojene su Kraljevini Srbiji. Na Velikoj narodnoj skupštini u Novom Sadu 25. novembra iste godine, predstavnici Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena izglasali su prisajedinjenje matici. Petar Konjović je na tom zasedanju izabran za zamenika predsednika Velike narodne skupštine. U narednim godinama postaje upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Ubrzo prihvata poziv i postaje direktor Opere Hrvatskog narodnog kazališta u Zagrebu (1921.–1926.), i njen upravnik (1933.-1935.), a u međuvremenu i upravnik osječkog pozorišta.
Pred Drugi svetski rat (1939.) Konjović se vratio u Beograd, i tu je do 1950. godine bio profesor na Muzičkoj akademiji. Za redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1946. godine. Odmah je pokrenuo osnivanje Muzikološkog instituta i bio je njegov prvi direktor (1947.–1954.). Umro je 1. oktobra 1970. godine u Beogradu. Sahranjen je u Somboru.
Život i rad Petra Konjovića u Hrvatskoj odvijao se između 1921. i 1935. godine. Od 1921. do 1926. Konjović je bio direktor opere Hrvatskog narodnog kazališta u Zagrebu, upravnik u Osjeku, Splitu, dok se njegov kompozitorski rad proteže još od 1917. kada se u Hrvatskom glazbenom zavodu izvodi njegov gudački kvartet, a ubrzo zatim na sceni Hrvatskog narodnog kazališta i njegova prva opera „Ženidba Miloša Obilića“. Njegovo najpoznatije delo opera „Koštana“, prvi put se izvodi u Zagrebu 1931. godine. Na istom mestu, ali mnogo kasnije 1948. i konačna verzija.
Konjović je aktivno učestvovao u kulturnom i muzičkom životu, pa tako već od 1917. godine njegove feljtone objavljuju časopisi i listovi: Savremenik, Obzor, Hrvatska njiva, Riječi, Hrvatska pozornica, Ćirilometodski vjesnik. Njegovu prvu zbirku tekstova pod naslovom „Ličnosti“ objavljuje zagrebački izdavač i knjižar Đorđe Ćelap.
Kako beleži muzikološkinja Eva Sedak, više od 120 naslova zabeleženih u bibliografiji i članaka Jugoslovenskog leksikogafskog zavoda, svedoče o njegovoj prisutnosti u hrvatskoj kulturi i njegovog stvaralačkog, izvodilačkog i organizacijskog rada. Prateći razvoj hrvatske muzičke scene, Konjović se zalaže za afirmaciju jugoslovenske muzičke umetnosti, insistira na zbližavanju jugoslovenskih kompozitora, preporučuje otvorenost prema slovenskoj muzičkoj kulturi, podstiče poštovanje svojeg i pozitivnu težnju za ravnopravnost drugih.
Konjović je u svojim tekstovima u Hrvatskoj njivi objašnjavao šta bi trebalo biti sadržaj jugoslovenskog muzičkog izraza, i kojim bi se kompozitorskim tehnikama mogao doseći. Njegovo zalaganje za nacionalni, jugoslovenski, muzički izraz nije se u potpunosti podudario s onim što je pretezalo u hrvatskom nacionalnom smeru – primećuje i zapisuje muzikološkinja Dubravka Franković.
Kao kompozitor, Konjović je imao jasan stav da melodija treba da nastane iz duha narodne tradicije i da mora da je prati prirodna fleksija narodnog govora. Otud njegovo interesovanje i inspiracija nađena na jugu Srbije. Tematski on nastavlja da crpi inspiraciju iz tradicionalnih izvora, iz narodnog života, a pre svega iz istorijske prošlosti, narodnog epa i legendi. U tretiranju te tematike, on će uneti nove kvalitete – ističući dramatiku i podvlačeći psihološke aspekte. Kritičarka Mirka Pavlović sveobuhvatno analizira kad kaže da je Konjovića ta tematika inspirisala za prvo delo, pa preko drugog i za poslednje, koje znači umetničko i tematsko zaokruživanje njegovog stvaralaštva na polju opere. Iz današnje vremenske perspektive možemo slobodno zaključiti da je njegovo stvaralaštvo čvrsto i posebno ugrađeno u istoriju srpske i jugoslovenske muzike.
