Turska je „jedinstveno obdarena zemlja“ zbog pozicije na razmeđu kontinenata i historijskog nasljeđa Osmanskog carstva. Balkan je u „prvom pojasu“ zemalja gdje treba najintenzivnije obnavljati osmansku kulturu i tradicije kroz jačanje kulturnih i ekonomskih veza s lokalnim muslimanskim stanovništvom, „kome treba vratiti osmanski identitet“, smatra Ahmet Davutoglu, nekadašnji turski premijer i ministar vanjskih poslova

Niko od srpskih autora nije imao toliko razumijevanje za Antu Starčevića. Uz svijest o Starčevićevim manama, on je Skerliću bliži od onih za koje su Srbi i Hrvati dva naroda. Ključ bliskosti sa Starčevićem možda je u ovoj rečenici: „Njegova osnovna misao je: ni k Pešti, ni k Beču, no k sebi, sa verom u sebe, sa nadom u budućnost.“

„Dirnuvši u opasnu temu partizanske ‘nove klase’ i njenog brzog truljenja u preotetim vilama na Dedinju, skrenuo je na sebe pažnju dostavljača i navukao bes moćnika“, pisao je književni istoričar Predrag Palavestra o djelu Slobodana Selenića

Dvojica profesora kao metafore dviju različitih reakcija na iste probleme njihovog zavičaja i naroda u tom kraju. Obojica su rođeni na prostoru što je vjekovima gotovo neprestano krvario, od naseljavanja pravoslavnog puka, odnosno srpske etnije i njenog formiranja u buduću političku naciju, čitavog perioda Vojne krajine, a tako i kasnije, sve do najstrašnijeg razdoblja – genocida 1941.- 45.

Zgrade koje su danas simboli Banjaluke i koje najčešće završavaju na razglednicama „zasluga“ su čovjeka koji je ovim područjem vladao prije devet decenija – Nišlije Svetislava Tise Milosavljevića. Riječ je o Banskom dvoru i zgradi Gradske uprave koje zajedno sa Hramom Hrista Spasitelja čine impoznantnu cjelinu u strogom centru Banjaluke

Petrović je bio kritikovan za pronalazak „modusa vivendi“ s komunistima na sličan način na koji je zbog iste stvari kritikovan i Andrić. Ipak, čak i kod radikalno antikomunističkog dijela srpske javnosti, odnos prema Veljku Petroviću nikad nije bio lišen ambivalencije

U trenutku smrti imao je samo 47 godina. Neposredno prije smrti izjavio je: „Bio sam kralj jedne nesreće.“ Kovčeg s posmrtnim ostacima Petra II Karađorđevića prebačen je 2013. godine iz Amerike u Srbiju i pokopan je u obiteljskoj grobnici u crkvi Svetog Đorđa na Oplencu

Jedan od najznačajnijih stvaralaca srpske književnosti, pesnik, prevodilac, novinar, esejista…

Rodom iz Trebinja su brojne poznate ličnosti, od istoričara Jovana Deretića preko košarkaša Vladimira Radmanovića, Dejana Bodiroge, Milana Gurovića, Predraga Danilovića do glumaca Nataše Ninković i Nebojše Glogovca. Ipak, ogromna većina Trebinjaca na pitanje ko je najvažnija znamenita ličnost iz njihovog grada, bez trunke razmišljanja, odgovoriće samo jedno – Jovan Dučić

„Divni glumac Jovan Janićijević Janaćko, nezaboravni Burduš iz serije ‘Muzikanti’, bio je u Los Anđelesu mesec dana. Čak je i štampa pisala o tome kako je bio gost Džona Vejna. Ponuđena mu je glavna uloga don Korleonea u filmu ‘Kum’ pod uslovom da nauči jezik. Janaćko se više nikada nije vratio u Los Anđeles.”