U četvrtu nedjelju po Pedesetnici, 15/28. juna 2015, a na dan kada pravoslavna crkva proslavlja pomen Svetog i blagovernog kneza Lazara Kosovskog i svih svetih mučenika srpskih postradalih za vjeru, Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit zagrebačko-ljubljanski gospodin dr Porfirije načalstvovao je Božanstvenom Liturgijom u Katedralnom hramu Preobraženja Gospodnjeg u Zagrebu.

Njegovom Visokopreosveštenstvu sasluživali su sveštenici i đakoni svetopreobraženjskog hrama. U svojoj liturgijskoj besjedi nakon pročitanog Jevanđelja Mitropolit Porfirije je objasnio pročitani odjeljak o iscjeljenju kapetanovog sluge, govoreći o kapetanu koji je, iako nije bio pripadnik izabranog naroda Božijeg, imao vjeru kakvu Gospod nije našao ni u Izrailju.

Mitropolit je kazao da: „Gospod gleda srce i dušu i tu prepoznaje ko se uzda u sebe, u svoja dela, u svoju spoljašnju pripadnost vernom narodu Božijem, Crkvi Božijoj. Gleda ko je spreman da za Njim ide do kraja. Gleda ko je spreman da se odrekne sebe, da uzme krst svoj i da pođe za Hristom i da zna da je zemaljsko carstvo za malena, a Nebesko uvek i doveka, kao što i kazuje Sveti knez Lazar.“

Govoreći o Vidovdanu Mitropolit je podjetio da: „Kosovski boj i knez Lazar jesu odbrana vere, svedočenje istinske i prave vere, odnosno vernosti Hristu. I zato kada god se sećamo Kosovskog boja i kada govorimo o Kosovskom zavetu mi ne govorimo o idolu, nemamo idolopoklonički odnos prema nekom događaju koji se nekad zbio i prema ljudima koji su akteri u tom događaju, nego govorimo o Kosovskom zavetu kao o neprestanom opredeljenju Crkve Hristove i svih nas za Hrista i svesti o tome da sve počiva na veri u Hrista.“

Nakon Liturgije služen je pomen za sve one koji su iz roda srpskog postradali za vjeru.

Preuzeto sa stranica Mitropolije zagrebačko-ljubljanske